ACAYİP TANECİKLER, Çekirdek Fiziği’nin bilinen taneciklerinden değişik ve alışılmamış bazı özelliklere sahip olan “Temel Tanecikler”. Çekirdeğin esas yapısını ortaya koymak için yapılan çalışmalar, yüklü tanecik hızlandırıcılarının gelişmesiyle birlikte Yüksek Enerji Fiziği’nin temelini oluşturmuştur. Bugün bilinen ve çoğu deneysel olarak da kanıtlanan Çekirdek Fiziği’nin temel tanecikleri, Yüksek Enerji Fiziği alanındaki yoğun çalışmaların ürünüdür. Temel tanecikleri deneysel olarak gözleyebilmek için, “Kabarcık Odası” denilen aygıtlar kullanılır. 1950 ve daha sonraki yıllarda, hadron sınıfından olan ve o zamana kadar bilinen proton, nötron, pion gibi taneciklerin kabarcık odalarındaki etkileşmeleri sırasında, yeni ve alışılmamış özelliklere sahip hadronların üretildiği görüldü. Yeni hadronlar eskilerinden kütleleri, etkileşmeleri ve bozunmaları bakımından bazı farklılıklar gösteriyordu. Bu yeni hadronlara sonradan “Acayip Hadronlar” denildi. Sonraki yıllarda başka acayip tanecikler de bulundu. Acayip tanecikleri öteki temel taneciklerden ayıran en belirgin ayrılık, bu taneciklerin oluşmasına neden olan etkileşmeler sırasında “Acayiplik Kuvantum Sayısı” adı verilen yeni bir özelliğin de korunmasıdır. S simgesiyle gösterilen acayiplik sayısı, 1953 yılında M.GellMann tarafından ortaya kondu. Acayiplik sayısinın kabulünden önce çekirdek etkileşmelerinde Q yükü ile B baryon sayısının korunduğu düşüncesi geçerliydi. Ancak bu alandaki araştırmalar ilerledikçe, yük ve baryon sayısı korunduğu halde bazı etkileşmelerin gercekleşmediği ortaya çıktı. Bu tip etkileşme lerde “yasaklanmayan her etkileşme! gerçekleşir” düşüncesinden hareketle. yeni bir özelliğin daha korunması gerektiği sonucuna varıldı. Bu yeni özelliği de acayiplik adı verildi. Acayiplik, bütün elektromagnetik ve güçlü etkileşmelerde korunur. Ancak acayipliğin korunmadığı ve bir birim kadar değiştiği etkileşme ve bozunmalar da vardır. Bu tip etkileşmelere de çok yavaş meydana geldikleri için “Zayıf Etkileşme” denir.