ACEMİ OĞLANI, Osmanlılarda Acemi Ocağı erlerinin adı. Fetihlerle gittikçe büyüyen imparatorluğun askere olan gereksinmesini karşılamak üzere çıkartılan “Pençik Kanunu’na göre savaş tutsaklarının beşte biri devlet hesabına alınır; bunlar Anadoludaki, Rumeli’nin Türkleşmesinden sonra da oradaki Türk çiftçilerinin yanına verilir; oralarda 5-7 yıl hizmet edip Türkçeyi, Islam görenek ve geleneklerini öğrendikten sonra Acemi Ocağı’na alınırlar ve kendilerine Acemi Oğlanı denirdi. Adi geçen yasa gereksinmeyi karşılamaz olunca, 15. yy ortalarında çıkartılan “Devşirme Kanunu” ile toplanmaya başlanan reaya çocukları Acemi Oğlanı yapıldı. Önceleri Geliboludaki, Fatih’ten sonra da İstanbuldaki Acemi Ocağı’nda belli süreler hizmet ettikten sonra Acemiler kıdemlerine göre, başta Yeniçeri Ocağı olmak üzere öteki Kapıkulu Ocakları’na alinirlardı. Bu işe “Kapıya çıkma” ya da “bedergâh” denirdi. Acemi erlerin bir bölümü İstanbul ve Edirnede’ki Bostancı Ocakları’na alınarak, saraya ait bağ ve bahçelerde çalıştırılırlar, bir bölümü de Eski Saray, Galata ve İbrahim Paşa Saraylarında hizmet ederlerdi. Fakat doğrudan doğruya saray hizmetleri için, Bosnalı Boşnak (sonradan Müslüman olmuş) ailelerinden Poturoğulları’nın çocukları yeğ tutulurdu. Bunun nedeni, Fatih zamanında Bosna’nın fetihiyle, Boşnakların gönüllü İslamiyeti kabul etmeleri ve eğitimleri için çocuklarını Saray Acemisi yapılmak üzere devlete kendi istekleriyle vermeleriydi. Öteki Hıristiyan Bosnalılardan da Acemi alınırdı. Sarayın eğitim kurumlarında yetiştirilen bu çocuklar, devletin en yüksek katlarına kadar yükselebilirler, hatta Sadrazam bile olabilirlerdi. Sokullu Mehmet Paşa bunlardan biridir. 18. yy başlarında Devşirme Yasası bozulmuş, gelişigüzel kimseler Acemi Oğlanı olmuştur. Acemiler aylıklarını üç ayda bir alırlardı. (Bk. Acemi ocağı).