Katı cisimlerin atmosferde yer değiştirmesiyle ilgili fiziksel olayları inceleyen bilim dalı.

Aerodinamik araştırmalarının amacı, hareketli cisimlere, havada ilerlemelerini kolaylaştıran, dolayısıyla. itme gücünü azaltan biçimler vermektir (bu tür incelemeler, otomobil, uçak ve uzay taşıtları yapımı için zorunludur). Aerodinamik, XIX. yy. sonunda Alman Otto Lilienthal ile Fransız Louis Mouillard’ın kuşların uçuşuyla ilgilenmeleriyle, planör denemeleri yapmaya başlamalarıyla ortaya çıktı. Söz konusu çalışmalardan yararlanan Clement Ader, 1890 yılında Eole adlı aracıyla 50 m’lik ilk uçuşu gerçekleştirdi. Alman fizikçi Ludwig Prandtl‘ın 1904’te sınır tabakalar üstünde yaptığı çalışmalar, aerodinamiğin gerçek atılımını yapmasını sağladı. Profiller çevresindeki hava akışını inceleyen ilk araştırmalar, havanın sıkıştırılamayan bir akışkan sayılabileceği varsayımına dayanıyordu.

İkinci Dünya savaşı sırasında bazı avcı uçaklarının dalışta 900 km/saatlik hızı aşmasıyla. ses üstü hızlar için bu varsayımı yeniden gözden geçirmek zorunluluğu ortaya çıktı. (Kuramsal incelemeler, karmaşık hesaplar gerektirdiğinden). Çok geçmeden hava tünellerinde deneyler yapılmaya başlandı: böylece, maketler üstünde elde edilen sonuçları, gerçek araçlara aktarma olanağı bulundu. Söz konusu aktarma işlemi mekanik benzeşme yasalarına dayanır; ama ses altı hızlar için Reynolds sayısına, ses üstü hızlar için (uçağın hızının ses hızına bölümü) de Mach sayısına eşit sayılarda deney yapmak gerekir. Maket 1/10 oranında küçültülmüşse, ses altı hızlar için aynı hava ağdalılığında deney hızı, gerçek hızdan 10 kat büyük olmalıdır. Gerçekten, Reynolds sayısı R = ρVL/μ dır; formülde μ havanın özgül ağırlığını. v akış hızını, ρ ağdalılığını ve L maketin küçültme, oranını gösterir. Ses üstü hızlar için maket deneyleri, Laval boruları da denilen (1913’te ölen İsveçli bir mühendisin adından) yakınsak-ıraksak borularla donatılmış hava tünellerinde yapılır.