AĞLAYICILAR, ücret ya da bahşiş karşılığında cenaze törenlerine katılarak ağlayan kadınlar. Bunlar İlkçağ’da Doğu Asya’da, Eski Yunan ve Roma’da hemen bütün cenaze törenlerinde bulunur, bir tiyatro oyuncusu gibi, yarıp yakılarak, aşırı el kol hareketleriyle ağlar ya da koro halinde ağıt ederlerdi. Eski Yunan ve Roma’da ağlayıcıların ve ölenin yakınlarının akıttıkları gözyaşları bir kap içinde toplanır, buradan “gözyaşı şişeleri’ne aktarıldı. Biriken gözyaşlarının azlığı, çokluğu ölenin saygınlığının ölçütü sayılırdı. Gözyaşı şişeleri, daha sonra ölünün mezarına bırakılırdı. Roma’da, ağlayıcılar, cenaze töreninde ağlarlarken üstlerini başlarını da yırtar, tırnaklarıyla yüzlerini, vücutlarını çizerlerdi. Eski Türklerde, “Yuğ” denilen ölü gömme törenlerinde de özel olarak getirtilen ve “Yuğcu”, “Sığıtçı” denilen ağlayacılar bulunurdu. Ağlayıcılar, Orta Çağ Fransasında da vardı. Günümüzde bu gelenek İtalya, bazı Güney Doğu Asya ülkeleri, Korsika ile bazı balkan ülkelerinde hala sürer.